Każda książka pachnie inaczej

źródło: Tomasz Gąsior/Muzeum Miejskie Wrocławia

Profesor Janusz Degler podczas otwarcia Muzeum Teatru im. Henryka Tomaszewskiego, 27 marca 2017 r.

Historyk polskiej literatury i teatru Janusz Degler uważa, że spełnia się przepowiednia Witkacego ujednoliconego społeczeństwa, w którym zabraknie miejsca dla jednostki, a wielka sztuka zapewniająca przeżycia metafizyczne zostanie wyparta przez masową, łatwą i wygodną w odbiorze.

Plus Minus: Siedzimy w Muzeum Teatru im. Henryka Tomaszewskiego we Wrocławiu opodal Narodowego Forum Muzyki, w gabinecie wypełnionym pańskimi książkami. Raz w tygodniu można się tu z panem spotkać. Wielu korzysta z tej możliwości?

Rzadko jestem sam. Gabinet stanowi część muzeum i zwiedzający, którzy oglądają wiszące tu duże plansze z dawnymi pocztówkami teatralnymi z mojej kolekcji, chętnie wdają się w rozmowy na ich temat. Wiele osób przychodzi, aby się ze mną zobaczyć. To moje studentki z dawnych lat. Niektóre są nauczycielkami i przychodzą zasięgnąć rady w sprawach teatru, jego historii. Patrzą na półki i pytają, co bym im polecił.

Ma pan takie żelazne pozycje?

Mój księgozbiór, nazywany księgozbiorem profesorskim, liczy ok. 2700 tomów. Literaturę potrzebną do badań i dydaktyki gromadzi się całe życie i tak było z tym księgozbiorem. To szczęśliwa sytuacja, że mogłem go oddać do dyspozycji miłośnikom teatru.

Szczęśliwa sytuacja, że mógł pan go oddać?

Takie księgozbiory stanowią wartość jako całość i to podstawowy problem. Trudno je uchronić przed rozpadem po śmierci właściciela. Spadkobiercy mają z nimi przeważnie kłopot. Nazwałbym to nawet dramatem. Pamiętam historię wyjątkowego zbioru profesora Czesława Hernasa, wybitnego znawcy literatury ludowej. Jego córka...