Dworskie intrygi w pseudomonarchii

źródło: reporter

Jarosław Kaczyński gotów był forsować najtwardszą drogę do szybkich wyborów, bo nie był pewny ani zachowania samorządów, ani liczby głosów, którymi dysponuje w Sejmie Jarosław Gowin

To, co oglądamy w finale szamotaniny o termin wyborów, przebija wszystko, co widzieliśmy do tej pory. Wyłaniał się z tego i wylewał na zewnątrz obraz chaosu.Groźne pozy pokrywały kompletne zamieszanie. Władza chętnie operująca retoryką „destabilizacji państwa", tak mocno kojarzącą się z PRL-em, łatwo z groźnej staje się zabawną.

Jarosław Kaczyński od dawna wysławiał moc politycznej woli. Miała łamać opory, omijać rafy zbyt powolnych procedur, przełamywać bariery najrozmaitszych imposybilizmów. Determinacja wąskiego centrum dowodzenia powinna mieć według jego założeń większą wagę niż mądrość ciał zbiorowych czy sądów.

W poprzednim tygodniu cała polityczna Polska była zmuszona wsłuchiwać się w każdy oddech gospodarza tego jednego gabinetu na Nowogrodzkiej. Wersje rozwiązania kryzysu z wyborami nie do przeprowadzenia zmieniały się z godziny na godzinę. Ostatecznie elekcję prezydenta przełożono. Należało to zrobić, ale operację przeprowadzono „bez żadnego trybu". W normalnym czasie mogłoby to być właściwie podstawą oskarżeń prowadzących (pytanie kogo) do Trybunału Stanu. A można było przecież rozwiązać to inaczej (stan klęski żywiołowej).

Zrobiono to na mocy ustaleń dwóch polityków: Kaczyńskiego i jego koalicjanta Jarosława Gowina. Finalna wola polityczna prezesa PiS była spętana, bo ustąpił pod presją sejmowej arytmetyki. Ale formalnie był to przykład najczystszego woluntaryzmu. Nieliczenia się z jakimikolwiek normami właśnie przez niego. Niestety, i Jarosław Gowin w generalnie dobrej politycznej intencji przyłożył rękę do psucia państwa.

Wola polityczna zatriumfowała. Dzieje się to jednak na cmentarzu. Lub może pośród ruin, na wielkim gruzowisku. Daleki jestem od wieszczenia szybkiej klęski obozu...