![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Pandemia rozpaczy i ćwiczenia
Jesteśmy istotami społecznymi, potrzebujemy innych ludzi, by normalnie funkcjonować, by móc żyć, by mieć nadzieję. Dystans społeczny, nawet jeśli jest teraz niezbędny, jest czymś sprzecznym z naszą naturą. Nie jesteśmy do niego stworzeni (lub jeśli ktoś woli, ewolucyjnie przystosowani), nie potrafimy sobie z nim radzić.
Maseczki, choć chronią innych przed zakażeniem, są także czymś całkowicie sprzecznym z naszą naturą, bowiem poznajemy się, komunikujemy i spotkamy właśnie twarzami. Z nich, jak pięknie pisze Emmanuel Levinas, wyczytujemy fundamentalne wołanie drugiego, w nich dostrzegamy jego człowieczeństwo. Nie da się więc funkcjonować, gdy są stale zasłonięte. Czymś absolutnie niemożliwym jest również postrzeganie w innych zakażonych zagrożenia dla nas. To zabija wspólnotę, niszczy solidarność międzyludzką, dekonstruuje relacje.
Restrykcje sanitarne, nawet jeśli konieczne, niszczą więc nasze...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
