Z kamerą wśród mężczyzn

źródło: reporter

Alice Guy-Blaché była pionierką kina, którą wymazano z historii zmaskulinizowanego środowiska. Na zdjęciu reżyserka (z parasolką) na planie „The Great Adventure” z 1918 r., w którym główną rolę zagrała Bessie Love (z lewej), jedna z gwiazd niemego kina

„Moja młodość, moje niedoświadczenie i moja płeć – wszystko to zmówiło się przeciwko mnie" – zapisała w swoich wspomnieniach. Kobieta obecna przy narodzinach kina. Przez dekady rozbijająca szklany sufit, potem niesprawiedliwie zapomniana. Dziś odkrywana jest na nowo.

Większość kinomanów nigdy nie słyszała o Alice Guy-Blaché. Tymczasem to ona – na przełomie XIX i XX wieku, czyli w czasach, gdy nową muzę właściwie dopiero wymyślano – uczyniła z reżyserii zawód. Według niektórych źródeł jest pierwszą w dziejach osobą, która na taśmie utrwaliła opowieść fabularną, czyniąc to na kilka miesięcy przed Georges'em Mélièsem. Jeśli natomiast przyjąć, że słynny „Polewacz i polany" Augusta i Louisa Lumière'ów, teoretycznie z roku 1895, jest nie do końca intencjonalnie zainscenizowanym nagraniem, to wyprzedziła również ich. Przez niemal dwie dekady była jedyną kobietą zasiadającą na krześle reżyserskim. W trakcie swojej kariery napisała, wyreżyserowała i wyprodukowała (lub przynajmniej nadzorowała) nawet półtora tysiąca filmów, czy – jak je wówczas nazywano – fotodram. Zarządzała każdym poszczególnym tytułem od strony artystycznej, technicznej i finansowej.

Alice Guy urodziła się 1 lipca 1873 roku na paryskich przedmieściach. Wychowywała się w Chile, gdzie jej rodzice – Marie i Émile – prowadzili księgarnię. Kiedy splajtowali, wrócili do Europy. Francja przywitała ich śmiercią: najpierw zmarł ojciec, potem brat przyszłej reżyserki. Ponieważ starsze siostry wyszły za mąż, to Alice podjęła się opieki nad matką. Znajomy rodziny polecił jej, by czym prędzej nauczyła się...