![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Ciemność widzę, ciemność
Rok po pierwszym filmie braci Sekielskich i dwa tygodnie po drugim, polski Kościół cofnął się w kwestii walki z przestępstwami seksualnymi o kilka lat. I choć są słabe sygnały nadziei, to wygląda na to, że polscy biskupi wybrali drogę ku zniszczeniu instytucji, którą kierują.
To mocna teza, ale trudno postawić inną. Mijają dwa tygodnie od prezentacji „Zabawy w chowanego" braci Sekielskich, a Kościół instytucjonalny milczy. Owszem, była wypowiedź prymasa, ale poza tym zaległa głucha cisza, tak jakby nic się nie stało, jakby uznano, że trzeba przeczekać zainteresowanie mediów i udawać, że nic się nie stało, względnie przekonywać, że jedynym problemem jest niesłychany atak na Kościół. A przecież ten obraz nie zawiera w sobie wprost antyklerykalnych elementów, autorzy o wiele oszczędniej niż w pierwszym filmie operują emocjami. Film jest wstrząsającym oskarżeniem nie tylko sprawców, ale przede wszystkich części instytucji Kościoła, a także wspierających je w tym...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
