Nie zawsze brak zapłaty da się ująć w kosztach

Do kosztów uzyskania przychodów może zostać zaliczona tylko taka nieściągalna wierzytelność, która jest potwierdzona dokumentem jednoznacznie wskazującym, że dłużnik nie ma majątku na spłatę egzekwowanego (konkretnego) długu.

We współczesnych kontaktach handlowych częstym problem, z jakim muszą zmierzyć się przedsiębiorcy, jest nieotrzymanie od kontrahenta płatności za wykonane świadczenia. Sprzedaż towarów czy wykonania usługi na rzecz klienta związane są z powstaniem wierzytelności po stronie sprzedawcy. Zdarzają się sytuacje, w których pomimo wyczerpania wszelkich środków prawnych, wierzyciel nie jest jednak w stanie uzyskać należnych mu środków od dłużnika. W takich przypadkach przepisy prawa podatkowego dają przedsiębiorcom możliwość zaliczenia tego typu wierzytelności do kosztów podatkowych.

Dwa warunki do spełnienia

Zgodnie z przepisami ustawy o CIT, co do zasady wierzytelności odpisane jako nieściągalne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Jednak w art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a tej ustawy przewidziano odstępstwo od tej reguły. Aby taka wierzytelność mogła stanowić koszt podatkowy, muszą zostać spełnione dwa warunki.

1. Po pierwsze, konieczne jest, aby wierzytelność była uprzednio zarachowana jako przychód należny. Tylko bowiem ta jej część, którą podatnik wykazał historycznie jako przychód, może stanowić koszt podatkowy.

2. Po drugie, nieściągalność wierzytelności musi zostać udokumentowana w sposób określony w ustawie.

Zamknięty katalog...