Zagraniczna podróż służbowa – z zaświadczeniem A1 czy bez

Polskie sądy uznają, że wydanie zaświadczenia A1 pracownikowi wysyłanemu w krótkotrwałą podróż zagraniczną oznacza, że ten wyjazd jest delegowaniem. To niezgodne ze stanowiskiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Pracodawcy delegujący pracowników za granicę do państw objętych unijnymi przepisami o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego – tj. krajów członkowskich Unii Europejskiej, Islandii, Lichtensteinu, Norwegii, Szwajcarii oraz Wielkiej Brytanii – nie zawsze są świadomi, w jakich sytuacjach powinni uzyskać zaświadczenia A1 dla wysyłanych tam osób. Często otrzymują sprzeczne informacje odnośnie do sytuacji, w których powinni o takie zaświadczenie wystąpić i przypadków, kiedy nie jest to konieczne.

Szczególnym tematem nastręczającym sporo trudności polskim pracodawcom jest pytanie o konieczność uzyskania zaświadczenia A1 w sytuacji kierowania pracownika w zagraniczną podróż służbową. Sytuację komplikują doniesienia, że takie zaświadczenie jest wymagane w przypadku każdego wyjazdu zagranicznego.

Wyjątek od zasady

Zgodnie z przepisami obowiązującymi w Unii Europejskiej, tj. rozporządzeniem (WE) nr 883/2004 oraz rozporządzeniem wykonawczym nr 987/2009 (dalej: rozporządzenia koordynacyjne UE) pracownik, który wykonując pracę przebywa na terytorium danego państwa członkowskiego UE, podlega systemowi zabezpieczenia społecznego tego państwa. Dzieje się tak niezależnie od tego, czy taka osoba posiada krajową czy zagraniczną umowę o pracę. Rozporządzenia koordynacyjne UE zawierają jednak regulacje modyfikujące tę zasadę,...