Dyrygowanie to nie nocleg w hotelu

źródło: materiały prasowe

Patrick Fournillier (ur. w 1954 r.), dyrygent francuski, od tego sezonu dyrektor muzyczny Opery Narodowej, premiera „Werthera” pod jego batutą w czwartek

Szef muzyczny Opery Narodowej Patrick Fournillier o muzyce francuskiej i Polakach łączących dyscyplinę z wyobraźnią.

Pamięta pan swoje pierwsze spotkanie z warszawskimi muzykami?

Oczywiście, był październik 2011, pracowaliśmy w Operze Narodowej nad wznowieniem „Turandot".

I jakie były pańskie wrażenia?

Nawiązaliśmy od razu bliskie kontakty. W relacjach między dyrygentem a orkiestrą musi istnieć chemia, w przeciwnym razie wspólna praca będzie bardzo trudna. Musimy w podobny sposób rozumieć muzykę, ważny jest rodzaj repertuaru. Zdaję sobie sprawę, że w tym teatrze trudniej jest przygotować coś francuskiego niż operę włoską, bo ta jest w Polsce bardziej popularna. Opera francuska wymaga dłuższych ćwiczeń, jej specyfika polega na tym, że muzyka silnie jest powiązana ze słowem i brzmieniem języka. Nie ma tu typowych dla Włochów powtórzeń melodii, muzyka cały czas idzie naprzód, podążając za tekstem, za dramaturgią. To teatr muzyczny, a orkiestra musi go współtworzyć.

A pierwszym pana zadaniem jako dyrektora muzycznego Opery Narodowej jest przygotowanie „Werthera" Masseneta.

Massenetem zajmuję się ponad 30 lat, zaczęło się od...