Jak ująć leasing zwrotny w księgach

źródło: Rzeczpospolita

Podmioty gospodarcze prowadząc działalność korzystają nie tylko z kapitałów własnych, ale również z finansowania zewnętrznego. Oprócz kredytowych i pożyczek bardzo popularny jest również leasing, forma finansowania zbliżona koncepcyjnie do kredytu, choć młodsza, gdyż postała dopiero w latach pięćdziesiątych XX wieku w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z art. z art. 7091 Kodeksu cywilnego przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Szczególnym rodzajem leasingu jest leasing zwrotny (ang. Sale and lease back). Z punktu widzenia Kodeksu Cywilnego są to właściwie dwie, ściśle połączone ze sobą umowy między finansującym i korzystającym. Jedną z nich jest sprzedaż aktywów przez korzystającego finansującemu a drugą oddanie ich w leasing korzystającemu. Celem takiej umowy jest pozyskanie środków finansowych i poprawa płynności przy jednoczesnym zachowaniu możliwości użytkowania i czerpania korzyści ekonomicznych ze sprzedanego aktywa.

Księgowanie zgodnie z uor

Ustawa o rachunkowości (dalej: uor) nie reguluje sposobu ujęcia transakcji leasingu zwrotnego, jednak zgodnie z art. 4 ust. 2 uor zdarzenia, w tym operacje gospodarcze, ujmuje się w księgach rachunkowych i wykazuje w sprawozdaniu finansowym zgodnie z ich treścią ekonomiczną. Zasada nadrzędności treści ekonomicznej transakcji nad jej formą...