Reguły ekstradycji

źródło: Shutterstock

Ten instrument prawny zapewnia, że osoby będące poza Polską nie unikną odpowiedzialności karnej

Sąd federalny w Chicago 20 lipca 2007 r. nie zgodził się na ekstradycję do Polski Edwarda Mazura, podejrzanego o podżeganie do zabójstwa byłego komendanta głównego policji generała Marka Papały. Zdaniem sądu polski rząd nie przedstawił solidnych dowodów winy Mazura.

Od sierpnia 2007 r. Instytut Pamięci Narodowej rozważał wniosek o ekstradycję Stefana Michnika. W październiku 2010 r. wydano wobec niego europejski nakaz aresztowania. 18 listopada 2010 r. sąd w Uppsali odmówił wydania Stefana Michnika, tłumacząc, że zarzuty, które mają mu być przedstawione w Polsce, zgodnie z prawem szwedzkim uległy przedawnieniu.

Czasy faraona i rozbiorów

Wskazane instrumenty prawne mają zapewnić, że osoby przebywające poza granicami Polski nie unikną odpowiedzialności karnej. Piszę głównie o tzw. czynnej ekstradycji, która aktualizuje się wtedy, gdy polskie organy wymiaru sprawiedliwości zgłaszają państwu obcemu wnioski o wydanie określonych osób.

Termin „ekstradycja" wywodzi się od łacińskiego słowa extraditio, które jest tłumaczone jako przekazanie, przeniesienie, oddanie czegoś komuś czy wydanie w ręce wroga. Procedura wydawania przestępców jest jedną z najstarszych instytucji prawa międzynarodowego publicznego. Regulacja tego zagadnienia została już uwzględniona w traktacie pokojowym zawartym między faraonem Ramzesem...