![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Psia dusza
Ile waży dusza psa? Czy tyle samo co ludzka? Czy aby na pewno mniej? A może więcej? Teologia nie daje na to pytanie satysfakcjonującej odpowiedzi. W świecie biblijnym psy nie mają duszy, podobnie jak swoich odpowiedników w raju. A przecież mogłyby być nimi amorficzne anioły, ni to kobiety, ni mężczyźni, istoty nieokreślone. Ale autorzy Biblii o tym nie pomyśleli.
Z punktu widzenia teologii pies, po tym jak odejdzie, wpada w kompletną pustkę. Więcej nadziei daje w tej materii buddyzm. Tam pies, podobnie jak inne zwierzęta, uczestniczy w wędrówce dusz. Człowiek może się wcielić w zwierzę i odwrotnie, zwierzę w człowieka. To kwestia karmy. Jeśli zasłużyliśmy sobie na cierpienia, możemy znaleźć się w skórze psa przywiązanego do budy, cierpiącego. Jeśli byliśmy przyjaźni, możemy przebudzić się w roli psa szczęśliwego, docenionego przez pana, sytego i radosnego. Buddyzm daje psu szansę, wierzy w jego duszę. A my? Wyjałowiona współczesność? Zazwyczaj w ogóle sobie takich pytań nie stawiamy.
Kiedy odchodzi kochany pies, przyjaciele, a nawet obcy ludzie współczują. Piszą na Facebooku, że jest im przykro, że łączą się w bólu. Należy im się za to wdzięczność, bo dzielą się swoją empatią. Ale czy to...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
