Kameleon rewolucji

źródło: AFP

Kariera Hasana Rouhaniego była dla wielu zaskakująca. Ten duchowny średniego szczebla długo był drugoplanową postacią irańskiej polityki. W 2017 r. po raz drugi wygrał wybory prezydenckie, uzyskując 57 proc. poparcia – na zdjęciu podczas ówczesnej kampanii w towarzystwie wiceprezydent Shahindokht Molaverdi

Liberał, konserwatysta, reformator, konformista – Hasan Rouhani potrafił przywdziewać różne twarze, czasami wręcz sprzeczne. Odchodzący prezydent Iranu zapewnił jednak rodakom osiem lat względnego spokoju.

Wszystkie strony rozmów uzgodniły zniesienie kluczowych sankcji na ropę, produkty petrochemiczne, dostawy, ubezpieczenia, bank centralny i tak dalej – zapewniał rodaków pod koniec maja prezydent Hasan Rouhani. – Zrobiliśmy najważniejszy krok i przedyskutowaliśmy jego szczegóły: zasadnicze porozumienie zostało zatem osiągnięte. Pozostają kwestie, które musimy jeszcze omówić, by zawrzeć finalne porozumienie – dorzucał.

Brzmi to jak déjà vu. Osiem lat temu Rouhani doszedł do władzy w niemałej mierze dzięki obietnicom wyprowadzenia kraju z międzynarodowej zamrażarki. Udało mu się to w ekspresowym – jak na relacje Iranu ze światem – tempie: w 2015 r. zawarto porozumienie, które miało w zasadzie uciąć ciągnący się latami spór o irański program nuklearny. W praktyce doprowadziło ono do zniesienia embarga na Iran. Jednak sześć lat później, zamiast realizować program kolejnych reform, które miałyby rozruszać kraj, Rouhani desperacko próbuje ocalić własne osiągnięcie z początku rządów.

– Dyplomatyczne zwycięstwo ma być ukoronowaniem jego rządów – oceniał w serwisach France24 były ambasador francuski w Teheranie François Nicoullaud. Ma rację: z całego wachlarza formułowanych otwarcie lub dawanych do zrozumienia obietnic Rouhaniego jedyną zrealizowaną było porozumienie zawarte z Białym Domem za...