Co dalej, frankowiczu?

Korzystne dla stron sporu wydaje się wzajemne porozumienie, a po nim przewalutowanie.

Jakie pole manewru mają frankowicze, którzy jeszcze nie podjęli próby porozumienia z bankiem, nie wstąpili na drogę sądową oraz ci, którzy już wdali się w spór?

Wiele wydarzyło się w ostatnich miesiącach. Strony sporu dotyczącego umów o kredyt indeksowany lub denominowany oczekują na uchwałę Sądu Najwyższego w sprawie o sygn. III CZP 11/21, będącą wynikiem wniosku z 29 stycznia 2021 r. pierwszej prezes SN o rozstrzygnięcie przez skład całej Izby Cywilnej konkretnie określonych zagadnień prawnych.

Niech oceni sąd krajowy

TSUE w wyroku z 3 października 2019 r. w sprawie C 260/18 przypomniał, że art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia 1993 r. (DzU z 1993, L 95) stanowi, że nieuczciwe postanowienia w umowie zawartej przez przedsiębiorcę z konsumentem nie są wiążące dla konsumentów na warunkach określonych w prawie krajowym państw członkowskich, oraz że umowa pozostaje wiążąca dla stron na tych samych warunkach, jeżeli może dalej obowiązywać bez nieuczciwych postanowień.

W tym kontekście wskazać należy przepis art. 3851 § 2 kodeksu cywilnego: Jeżeli postanowienie umowy zgodnie z § 1 nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie. Taka ocena jest racjonalna. Odmienne stanowisko w istocie eliminowałoby uprawnienie konsumentów do dochodzenia nadpłaconych...