Złoto na własny rachunek

autor zdjęcia: Leszek Szymański

źródło: PAP

Prywatny sposób na mistrzostwo Anity Włodarczyk to od lat profesjonalizm połączony z perfekcją. Z dodatkiem izolacji od tych, którzy myślą inaczej.

Pierwszy medal olimpijski Anity Włodarczyk miał najpierw barwę srebrną. Konkurs rzutu młotem w Londynie wygrała Tatiana Łysenko, co nie było niespodzianką, bo Rosjanka miała stosowną renomę i wyniki. Niespodzianką było to, że dwa miesiące przed igrzyskami podała, iż ma kontuzję, ale w pierwszym starcie po powrocie posłała młot na odległość 78 metrów. W świecie rzutów takie cuda się nie zdarzają.

W 2012 roku sprawa masowego dopingu lekkoatletów z Rosji połączona z kryciem ich wpadek przez krajową federację oraz szefa światowej federacji Lamine Diacka z synem i przyboczną kompanią jeszcze się nie wykluła, więc Anitę, wtedy już mistrzynię świata z 2009 roku i dwukrotną rekordzistkę świata (choć chwilowo bez rekordu zabranego przez Niemkę Betty Heidler), pochwalono także za srebrny medal. Może niektórzy lekko narzekali, że przegrała o 58 cm i spaliła próbę, w której była bliska pokonania Rosjanki, ale tak naprawdę był powód do świętowania.

Łysenko zrobiła ten sam manewr jeszcze w 2013 roku przed mistrzostwami świata w Moskwie – zniknęła, wróciła i wygrała, bijąc rekord Rosji, ale gdy poczuła, że sprawy coraz szybciej zmierzają w stronę sportowej sprawiedliwości, zaraz skończyła karierę, tłumacząc się ciążą, w pełni prawdziwą. Doping Tatiany w końcu...