Cień komór gazowych

źródło: materiały prasowe

„Płacz. Iluzje” Christopha Marthalera to jedno z arcydzieł teatralnych, jakie pokazuje od 20 lat wrocławski „Dialog”

Tegoroczny „Dialog" z „Austerlitz" Lupy w finale nie będzie ostatnią edycją, zadeklarował prezydent Wrocławia.

Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Dialog" od 20 lat jest świętem dlatego, że od 2001 r. daje szansę podziwiania spektakli takich gigantów jak Christoph Marthaler.

W tym roku zobaczyliśmy „Płacz. Iluzje [Morze łez4]" ze Schauspielhaus Zurich. Szwajcarski reżyser zbudował na scenie aptekę. Teoretycznie może być symbolem tego co praktyczne, pewne i przewidywalne. Jednak teksty Dietera Rotha, oparte na surrealistycznej grze wyobraźni, chwilami w stylu Monty Pythona, pokazują, że świat to gra pozorów. I gdy zaglądamy w kulisy apteki, gdzie krząta się pięć farmaceutek odpowiadających za ratowanie ludzkiego życie – zza fasady porządku wyłania się chaos, ujawniany z przewrotną precyzją. Myśli, emocje i ciała kobiet napędzają bowiem instynkty, antypatie, animozje. Co ważne, składają się też na piękno indywidualizmu.

Umrzeć ze śmiechu

Świat materialny też jest szalony. W burlesce Marthalera mrugają światłem szyldy półek, saturator ucieka przed aptekarką, która tajemnicę tego co do końca nieodgadnione wyczytuje z niekończącej się listy...