Rysa na obliczu Temidy

Sędziowie NSA pomylili wadliwość postępowania z łamaniem konstytucji.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 listopada 2021 r. (sygn. akt III FSK 3626/21): „Sędzia sądu administracyjnego bądź asesor sądowy w wojewódzkim sądzie administracyjnym, powołany do sprawowania urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, jest sędzią Rzeczypospolitej Polskiej i sędzią europejskim w rozumieniu art. 2 i art. 19 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej (DzU z 2004 r. nr 90, poz. 864/30 ze zm.) oraz art. 6 ust. 1–3 TUE w związku z art. 47 Karty Praw Podstawowych (DzUrz. UE C 303 z 14 grudnia 2007 r., s. 1), a także art. 6 ust. 1 konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie 4 listopada 1950 r. (DzU z 1993 r., nr 61, poz. 284 ze zm.), także wówczas, gdy procedura poprzedzająca jego powołanie mogła być dotknięta wadami".

1. Res iudicata pro veritate accipitur (Ulpian)

Rzecz osądzona nie jest prawdą przez sam fakt rozstrzygnięcia jej w sentencji wyroku. Zbliża się do prawdy, jeśli jest oparta na prawdziwych przesłankach.

Teza wyroku wraz z uzasadnieniem stanowi rysę na obliczu Temidy. Dotknięta jest fundamentalną wadą. Uzasadnienie prawne („w rozumieniu art. 2, 19 ust. 1, 6 ust. 1–3 TUE, art. 47 KPP, oraz art. 6 ust. 1 konwencji") nie pozostaje w merytorycznym treściowym związku z tezą. W żadnym z tych artykułów nie ma słowa „sędzia" ani zwrotu „sędzia europejski". Teza tworzy i...