Sędziowie gorszego sortu

Czyżby „zły dotyk” KRS powodował nieodwracalne skutki dla niezawisłości?

Nie traci na aktualności kwestia statusu sędziów nominowanych na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa w składzie powołanym w 2018 r. Pojawiają się kolejne orzeczenia polskie i międzynarodowe, a także projekty ustaw, mające zdaniem ich twórców zmierzać do naprawienia sytuacji.

Zanim jednak przejdzie się do etapu leczenia, trzeba postawić diagnozę. Grono prawników całkowicie neguje nominacje dokonane po 2018 r. i postuluje usunięcie z urzędu sędziów z przedrostkiem „neo”. Inni uważają, że nie ma potrzeby ani możliwości dokonywania zmian, zwłaszcza pod naciskiem trybunałów międzynarodowych.

Jak jest w rzeczywistości? Nie należy chyba wrzucać wszystkich nowych sędziów do jednego worka. Różny jest bowiem stopień naruszenia standardów traktatowych i konwencyjnych poszczególnych grup sędziów nominowanych po 2018 r.

Nie warto ginąć za Izbę

Wspólnym mianownikiem jest oczywiście tryb wyboru KRS w 2018 r. Popularna jest teza, że niekonstytucyjny. Wiele osób traktuje tę tezę jako dogmat. Tymczasem sprawa nie jest jednoznaczna.

O tym napisano już dużo, dość więc przypomnieć, że przepis Konstytucji RP stanowi, iż KRS składa się m.in. z 15 członków wybranych spośród sędziów, nie precyzuje jednak, kto ma ich wybierać. Wykładnia systemowa i historyczna wskazuje raczej na wybór przez...