Modele dialogu kształtują przepisy unijne i Prawo zamówień publicznych

Zamawiający może np. wybrać dialog konkurencyjny, jeśli rozwiązania dostępne na rynku nie mogą zaspokoić, bez ich dostosowania, potrzeb zamawiającego lub jeśli roboty budowlane, dostawy lub usługi obejmują rozwiązania projektowe lub innowacyjne.

Dialog konkurencyjny jest jednym z najrzadziej używanych trybów udzielania zamówień publicznych w Polsce. Zgodnie z danymi zawartymi w sprawozdaniu prezesa UZP za rok 2020 liczba zamówień udzielonych w tym trybie wynosiła zaledwie 0,02 proc. wszystkich zamówień, co przekłada się na 27 postępowań. Liczba dialogów konkurencyjnych w poprzednich latach kształtowała się podobnie.

Dialog konkurencyjny został wprowadzony dopiero w dyrektywie 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi, a w ślad za tym pojawił się w polskiej ustawie – Prawo zamówień publicznych na podstawie nowelizacji z 7 kwietnia 2006 r.

Tryb ten nigdy nie cieszył się specjalną popularnością. Nie jest to zresztą niczym nadzwyczajnym na tle innych krajów europejskich – dialog konkurencyjny stosowany jest głównie w takich krajach jak Wielka Brytania czy Francja, w innych krajach jest stosowany rzadziej.

Dyrektywa unijna

Zgodnie z preambułą do dyrektywy 2014/24/UE z 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE, dialog konkurencyjny jest trybem użytecznym w przypadkach, w których „instytucje zamawiające nie są w stanie zdefiniować sposobu zaspokojenia swoich potrzeb ani ocenić, co może zaoferować im rynek...