Stary Kontynent wobec nowych wyzwań

autor zdjęcia: AdobeStock

źródło: Rzeczpospolita

Odpowiedzią na wyzwania XXI wieku jest suwerenność strategiczna UE

Początek XXI wieku nie spełnił nadziei na lepszy świat po komunizmie. Europa zmaga się z kryzysami, które miały swoje źródło na innych kontynentach: finansowym, migracyjnym i pandemią.

Nadzieję na odmrożenie gospodarki, wspomagane przez bezprecedensowy program NextGenerationEU, zniweczyła agresja Rosji na Ukrainę. Wojna stawia Unię Europejską wobec wyzwań, jakich nie rysowano w najczarniejszych scenariuszach.

Stary rok w cieniu wojny

Proklamowany 11 grudnia 2019 roku Europejski Zielony Ład znalazł się wkrótce w cieniu pandemii. Uzgodniony w nadzwyczajnym trybie program odbudowy gospodarki po pandemii znalazł się w cieniu wojny. O ile pandemia, powodująca zamrożenie gospodarki, czyli zmniejszenie emisji CO2, nie niweczyła „zielonej” strategii UE, zupełnie inny jest wpływ wojny w Ukrainie. Pośród wielu pakietów sankcji nałożonych na agresora najbardziej bolesne społecznie i gospodarczo jest uniezależnienie od rosyjskich surowców.

Stary Kontynent od czasu rewolucji przemysłowej XVIII wieku czerpał energię dla swej hegemonii przemysłowej z paliw kopalnych, głównie z węgla. Wyemitował więcej CO2 niż inne kontynenty. W XX wieku wygaszanie wielkich zagłębi węglowych – rejon Ruhry, Walia i Limburgia – uczyniło z naszego Śląska ostatni bastion węglowy Europy. Kontynent stał się zależny surowcowo od innych kontynentów, przede wszystkim od Rosji.

Naiwna wiara, że Rosja Putina, oswajana przez więzi handlowe z Zachodem, stanie się wiarygodnym partnerem, owocowała takimi...