Stwierdzenie dyskryminacji bazuje na porównaniach

Przy stosowaniu przepisów antydyskryminacyjnych mniej korzystne traktowanie można stwierdzić poprzez porównanie osoby przypuszczalnie dyskryminowanej do innej osoby w podobnej sytuacji, tzw. komparatora.

Skarga dotycząca niskiego wynagrodzenia nie jest skargą z powodu dyskryminacji, chyba że można udowodnić, że wynagrodzenie danej osoby jest niższe niż wynagrodzenie innej osoby zatrudnionej przez tego samego pracodawcę i wykonującej podobne zadania. Dlatego też, aby ustalić, czy dana osoba została potraktowana mniej korzystnie, niezbędny jest odpowiedni komparator: osoba w znacząco podobnej sytuacji, w której główną różnicą między tymi dwiema osobami jest cecha chroniona.

Rola komparatora

Wskazanie komparatora jest teoretycznie raczej oczywistym zadaniem. Jednak w praktyce często jest to decyzja o charakterze uwarunkowanym przekonaniami społecznymi czy filozoficznymi. W niektórych sprawach, w  których stanowisko zajmował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, decyzja w sprawie roli komparatora była w istocie głównym przedmiotem rozstrzygnięcia. Tak też było w sprawie C-267/12, w której wyrok zapadł 12 grudnia 2013 r.

Związek partnerski według prawa francuskiego

Zgodnie z przepisami francuskiego kodeksu cywilnego (art. 515 ust. 1) cywilny pakt solidarności stanowi umowę zawartą przez dwie pełnoletnie osoby fizyczne, odmiennej lub tej samej płci, w celu prowadzenia wspólnego życia. Zgodnie z ust. 4 przepisu partnerzy związani cywilnym paktem solidarności zobowiązują się do...