Przypadki takie jak Kamila będą się powtarzały

Nie powinniśmy bać się zabierania dzieci od dysfunkcyjnych rodziców – uważa Joanna Zaremba-Stanulewicz, prawniczka i mediator sądowy w sprawach rodzinnych.

System działał, nadzór był, a dziecko nie żyje – taka konkluzja zaczyna się wyłaniać z dyskusji o śmierci ośmioletniego Kamila z Częstochowy. Jak pani patrzy na tę sprawę, analizując dostępne dotąd informacje?

Oczywiście trudno wypowiadać się bez znajomości pełnej dokumentacji oraz zgromadzonych akt w sprawie, ale z docierających do nas od miesiąca przekazów medialnych wynika jednoznacznie, że chłopiec od dawna nie powinien pozostawać pod opieką matki oraz jej partnera. Ustawa z 9 czerwca 2011 roku o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej została wprowadzona w życie między innymi po to, żeby nie dochodziło do takich tragedii. Już sama jej nazwa wskazuje, że pomoc rodzinie (jeżeli istnieje szansa, że rodzice z niej skorzystają) powinna być udzielana równolegle z pomocą i ochroną dla dziecka. A dodam tylko, że w tym kontekście rozmawiamy jedynie o tych, o których wiadomo, że są w trudnej sytuacji. Są też takie, o których nie mamy pojęcia i o których nigdy się nie dowiemy, i w których znajdują się dzieci potrzebujące ochrony instytucjonalnej.

Rodzinie Kamila systemowa pomoc – z tego, co wiemy – była udzielana.

Ale system tworzą ludzie. Jeśli do ośrodka pomocy społecznej czy jakiekolwiek innej instytucji zajmującej się udzielaniem pomocy dociera informacja, że coś złego dzieje się w rodzinie, to na miejsce jak najszybciej jest...