Stepowa melancholia

autor zdjęcia: Kristjan Malacic/shutterstock

źródło: Rzeczpospolita

Jest taki zakątek Słowenii, wciśnięty pomiędzy granice z Węgrami, Austrią i Chorwacją. W Prekmurju rośnie połowa krajowych zbiorów pszenicy, dlatego te ziemie nazywane są spichlerzem kraju. Skarbem tej ziemi jest również winorośl.

Če zapustiš praznike, zapustijo prazniki tebe” – jeśli pominiesz święta, święta pominą ciebie, przestrzega porzekadło. A świąt w Słowenii nie brakuje. Z lubością przeglądam opasły album „Slovenija praznuje” (Słowenia świętuje) o najrozmaitszych zwyczajach ze wszystkich zakątków tego kraju. Urzeka mnie słoweńskie podejście do tradycji, fascynuje różnorodność kulturowa, niektóre spośród zwyczajów odkryłam tutaj na nowo, część dopiero poznałam. Chwilę po Nowym Roku zaczyna się huczny karnawał, później należy powitać wiosnę, a w czerwcu lato, na jesieni trzeba świętować czas zbioru winogron i dzień Świętego Marcina, a później Boże Narodzenie. W międzyczasie mniej ważne święta i dużo lokalnych. Zawsze z radością i ciekawością podpatruję te zwyczaje i chętnie biorę w nich udział.

Jest taki zakątek kraju, wciśnięty pomiędzy granice z Węgrami, Austrią i Chorwacją, Prekmurje, gdzie ostał się zwyczaj zwany borove gostuvanje (sosnowe zaślubiny), znany także na północy Węgier i w austriackiej Styrii. W przeszłości uważano, że pust, czyli okres karnawału, największej rozpusty w roku, to najlepszy czas na zawieranie związków małżeńskich. Jeżeli od świąt Bożego Narodzenia do ostatniego tygodnia karnawału nie zorganizowano we wsi żadnego ślubu, odbywał się ślub z drzewem. Zwyczaj...