![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Wydrapane wersety świętej Teresy
Wybitna karmelitanka zainteresowała się sprawą pewnego oszusta, ale chyba nie tak, jak przedstawił to Umberto Eco.
Powieścią „Cmentarz w Pradze” Umberto Eco domykał swoją twórczość beletrystyczną. Połączył w niej cztery wielkie spiski europejskiego ottocenta, „zszywając” je w jedno, wprowadzając obrzydliwą postać Simone Simoniniego, alias księdza (a jakże!) dalla Piccola, „autora” wszystkich tych malwersacji i zbrodni: zamachu rzucającego cień na „wyprawę tysiąca” Garibaldiego na Sycylię, fałszywego oskarżenia i skazania Alfreda Dreyfusa, „Protokołów mędrców Syjonu” oraz mistyfikacji dziennikarza i antyklerykała Teo Taxila.
Nie ma wątpliwości, że „Cmentarz…” jest powieścią z tezą. Eco formułuje ją wprost i dosadnie: „powiedzmy sobie otwarcie: Simonini jeszcze obraca się wśród nas”. Jest to teza – napisze włoski socjolog religii Massimo Introvigne– o antropologicznej wyższości świeckiego, postępowego świata nad zacofanym i sprzecznym z rozumem i postępem katolicyzmem.
Czołowym przedstawicielem takiego katolicyzmu jest właśnie Simonini. Osnuwając powieść wokół jego postaci, autor insynuuje, że wrogo nastawieni do sekularyzmu katolicy cierpią na patologiczne zaburzenia o podłożu seksualnym, byli molestowani przez jakiegoś księdza, są opętani obsesją seksu i antysemityzmu, „a także, szczerze mówiąc, trochę głupi. Sugeruje, że […] historię przepełnia wiele małych spisków. […]. Wśród tych spisków...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
