Boskie Światło u Noblisty

autor zdjęcia: AFP

źródło: Rzeczpospolita

Jeśli Polacy znają Jona Fossego, tegorocznego noblistę, to z wcześniejszych pesymistycznych dramatów. Czyli nie znają, bo najnowsza „Septologia” przyniosła przełom: to proza nawróconego, pełna modlitw i nadziei na odmianę życia.

Tak katolickiej książki jak „Septologia” Jona Fossego Noblem nie nagrodzono bodaj od „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza w 1905 r.

Może to przesadny slogan, jednak wynikający z tego, do czego przyzwyczaiła nas współczesna literatura i sztuka. Zeszłoroczną noblistkę, Francuzkę Annie Ernaux kojarzy się z feminizmem, a jednym z najważniejszych jej tematów jest aborcja, której dokonała pozostawiona na łasce losu. Abdulrazak Gurnah, laureat z 2021 r., koncentruje się na problemach świata postkolonialnego i uchodźców. Nagrodzona w 2020 r. amerykańska poetka Louise Glück zmaga się z problemem depresji, której źródłem bywa rodzina, często w rozpadzie, z egoistycznym ojcem starego typu i trudnymi relacjami ludzi, których łączy tylko krew.

O Peterze Handkem, laureacie z 2019 r., poza tym, że wzbudzał kontrowersje i domagano się odebrania mu Nobla, wszystko można powiedzieć, tylko nie to, że szerzy Dobrą Nowinę.

Wspominając Olgę Tokarczuk, laureatkę z 2018 r., muszę przyznać się do błędu uogólnienia. Przecież „Księgi Jakubowe” są powieścią także o tym, co w katolicyzmie polskim, ale i europejskim było wbrew jego zasadom, co w konsekwencji obrosło nietolerancją, doprowadzając do katastrofy Europy, którą przypieczętował Holocaust. O Bobie Dylanie można...