Krótka historia zmagań z cukrzycą

Do niedawna uznawana była za chorobę niewielkiej części populacji. Dzisiaj jest schorzeniem powszechnym. 14 listopada przypada Światowy Dzień Cukrzycy.

Cukrzyca nie jest chorobą nową. Wspomniano o niej już 15 wieków przed Chrystusem w egipskim papirusie Ebersa. Jednak jego autor użył określenia „bardzo rzadka choroba”, w wyniku której pacjent gwałtownie chudł i często oddawał mocz.

Chorzy na marginesie

Dawni lekarze zwrócili uwagę, że choroba rozwija się w różnym tempie u różnych osób. U dzieci jej przebieg był szczególnie ciężki i szybki. Nie rozróżniano insulinozależnej cukrzycy typu pierwszego, choroby o podłożu autoimmunologicznym, od zupełnie innego schorzenia, jakim była cukrzyca typu drugiego, nazywana także cukrzycą insulinoniezależną lub cukrzycą wieku dorosłego.

Dzieci chore na cukrzycę były postrzegane jako ogromne utrapienie dla otoczenia. Niekontrolowane moczenie, a co za tym szło, silny acetoniczny odór, nieustanne zmęczenie, utrata wzroku, skrajne wychudzenie, trudne gojenie się ran budziły wstręt otoczenia. Dorośli chorzy na cukrzycę mieli osłabiony system odpornościowy. Łatwiej zapadali na choroby przewlekłe, w tym gruźlicę i infekcje stóp prowadzące do owrzodzeń i gangreny....