Flanele, trampki, dolary

autor zdjęcia: Adobe Stock

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

Cała ta scena to przecież był żart, nie istniała naprawdę.

Gazeta „The New York Times” w wydaniu z 15 listopada 1992 roku zapowiadała: „Leksykon grunge’u – łamiemy szyfr!”. „Wszystkie subkultury porozumiewają się kodem i grunge nie jest tu żadnym wyjątkiem – ogłaszał nowojorski dziennik. – Pani Megan Jasper, dwudziestopięcioletnia przedstawicielka działu sprzedaży Caroline Records z Seattle, podzieliła się z nami leksykonem grunge’owego slangu, który pewnie już niebawem będzie pozycją obowiązkową w szkołach średnich i centrach handlowych w twojej okolicy”.

– W Sub Popie [wytwórni muzycznej – uwaga red. PM] wyznawaliśmy filozofię zakładającą, że nie odmawia się prośbie o wywiad, niezależnie od tego, kto prosi, znany czy nie, duży czy mały. Byliśmy świadomi siły mediów, więc staraliśmy się, by nazwy Sub Pop i Seattle pojawiały się jak najczęściej w gazetach, rozgłośniach radiowych czy stacjach telewizyjnych. – Bruce Pavitt wzdycha jak umęczony. – Ale… wszystko to dość szybko stało się surrealistyczne. Hollywoodzka komedia romantyczna osadzona w Seattle, grunge’owa kolekcja mody Marca Jacobsa… Wszystko to było dość dziwaczne, a nawet wydawało się zabawne, w sumie to właśnie chcieliśmy osiągnąć. Staraliśmy się, żeby wiedział o nas cały świat. Dla nas była to wtedy komedia, nie przestawaliśmy się śmiać.

Megan Jasper, która pracowała dla Sub Popu na początku działania...