Upadek argumentacji moralnej

źródło: Rzeczpospolita

Rys. Mirosław Owczarek

Niewykluczone, że istnieją dobre argumenty na rzecz aborcji, ale z pewnością nie są to te, które obecnie cieszą się równie dużą, co niezasłużoną popularnością.

Arystyp z Cyreny, uczeń Sokratesa, miał ubolewać nad ludźmi, którzy kupując garnek, dokładnie go wcześniej oglądają, badają, słuchają, jaki dźwięk wydaje, a kiedy idzie o ocenę postępowania, to wydają sądy lekkomyślne, na chybił. Przykładem tego, jak niewiele się pod tym względem zmieniło, może być współczesna dyskusja o aborcji. I nie mam tu na myśli wyłącznie emocji, jakie ona wywołuje, idących za nimi wulgaryzmów czy niepokojących haseł typu: „aborcja jest ok”.

Premier Donald Tusk postawiony w marcu tego roku w obliczu decyzji marszałka Szymona Hołowni o odsunięciu dyskusji na temat aborcji powiedział: „Niezależnie od terminu, na jaki zdecyduje się pan marszałek, jeśli chodzi o procedowanie tych projektów, ja tutaj nie będę niczego z nikim negocjował. To prawo, o którym mówiliśmy, do 12. tygodnia to jest… to chyba dla wszystkich staje się już oczywiste”. Czy w istocie takie jest? Czy aby nie jest tak, że dyskusja dotycząca aborcji trwa właśnie dlatego, że o żadnych oczywistościach, wbrew temu, co chciałby na ten temat sądzić pan premier, mowy tu być nie może? Przykładowo, nikt nie kwestionuje tego, że powinniśmy pomóc topiącemu się dziecku – nie ma tu miejsca na spory. Z przerywaniem ciąży rzecz ma się przecież zgoła inaczej.

Trudno więc zrozumieć, co miałoby tu być oczywiste poza retoryczną sztuczką (skoro wszyscy tak uważają, to ja nie...