Pozbyć się Paasikiviego

autor zdjęcia: autor nieznany/wikipedia

źródło: Rzeczpospolita

Juho Kusti Paasikivi (prezydent Finlandii w latach 1946–1956) w towarzystwie żony Alli i córki–architektki Annikki. Zdjęcie zostało zrobione na dwa dni przed objęciem urzędu głowy państwa – 9 marca 1946 r.

źródło: Rzeczpospolita

Pomysł pozbycia się prezydenta Finlandii nie był nowy. Już w marcu 1947 roku radziecki przedstawiciel dyplomatyczny A.N. Abramow zastanawiał się nad szansą na jego usunięcie.

Wraz z nadchodzącymi wyborami prezydenckimi w Finlandii w styczniu 1950 roku w środowisku radzieckich dyplomatów krążyło hasło: czas się pozbyć J.K. Paasikiviego. To on odegrał główną rolę w ustaleniu orientacji politycznej kraju wiosną 1948 roku, a także przy usunięciu komunistów z rządu i utworzeniu mniejszościowego rządu socjaldemokratów, niezachwianie wspieranych przez prezydenta, mimo że dla Sowietów byli oni wrogami klasowymi.

Zacięty wróg Związku Radzieckiego

Aby usprawiedliwić usunięcie prezydenta, sporządzono notatkę przedstawiającą reakcyjną działalność Paasikiviego. Nie brakowało na nią przykładów, ponieważ popełniał winy jako reakcyjny polityk już od pół wieku. Bezlitośnie wypunktowano nawet jego politykę appeasementu wobec rosyjskiego imperium – określono to jako kult caratu. Zeznanie podatkowe Paasikiviego z 1935 roku pokazywało jego dochód na stanowisku dyrektora wykonawczego dużego banku oraz posiadany przezeń spory pakiet akcji. Czyli był kapitalistą. Poza tym wytknięto mu proniemiecką postawę. W roku 1918 Paasikivi był premierem rządu białych, który objął władzę po pokonaniu czerwonych w wojnie domowej. Był zatem, zdaniem autorów notatki, równie odpowiedzialny za wymierzane robotnikom kary jak Svinhufvud (Pehr Evind, regent, prezydent i premier Finlandii – red.)...