Samotność Artysty

autor zdjęcia: Łukasz Bąk

źródło: Rzeczpospolita

„Minghun” to film o potrzebie wolności w tak bardzo newralgicznym momencie, jakim jest żałoba po stracie kogoś bliskiego. W rolach głównych Marcin Dorociński i Daxing Zhang

Wpadliśmy z deszczu pod rynnę. Nowy rząd ma dla nas inne propozycje polityczne, ale miejsce kina i kultury jest w jego programach słabo zauważalne – mówi filmowiec. rozmowa z Janem P. MatuszyŃskim, reżyserem

Niedawno stuknęła panu czterdziestka. To czas, kiedy robi się zwykle życiowe rozrachunki. Jak było w pana przypadku?

Nawet nie urządziłem urodzinowej imprezy.

Wcześnie zakochał się pan w kinie. Dziś ma pan za sobą kilka świetnych krótkich metraży, nagrodzoną w Gdyni Złotym Lwem „Ostatnią rodzinę”, „Żeby nie było śladów”, teraz trafił do kin „Minghun”. Do tego trzeba dodać seriale, przede wszystkim „Króla” i „Przesmyk”, który właśnie pan skończył. Czuje się pan na swojej drodze?

Nigdy nie chciałem robić czegokolwiek innego, więc chyba nie miałem wyboru. Ale nie mogę powiedzieć, że czuję się całkiem pewnie. Dzisiaj bardzo istotne wydają mi się pytania, co jest kinem wartościowym, co znajduje swojego odbiorcę. Dużo o tym myślę.

I jakie są wnioski?

Widzę u siebie rosnący dysonans między odbiorem kina tzw. festiwalowego a tym, co mi się podoba. Większość tytułów honorowanych w ostatnich latach Palmami, Niedźwiedziami czy Lwami do mnie nie trafia. One mnie po prostu nudzą. Niedawno obejrzałem „Anorę”, która Seanowi Bakerowi przyniosła Złotą Palmę w Cannes, i pomyślałem, że lekko można z tego filmu wyciąć przynajmniej pół godziny. Przemówiła do mnie „Anatomia upadku”, choć też...