Na brydżyku z nazistami w Damaszku

autor zdjęcia: Wikipedia

źródło: Rzeczpospolita

Jeśli Brunner nie spędzał w Damaszku czasu z prostytutkami, do mieszkania zapraszał znajomych nazistów na długie partie brydża. SS-Hauptsturmführer Alois Brunner dożył 89 lat, zmarł w 2001 r.

źródło: Rzeczpospolita

Alois Brunner, prawa ręka Eichmanna, mieszkał od 1957 roku w Damaszku przy Rue George Haddad 22, niedaleko ambasady Polski. Rankiem spacerował po pobliskim parku. W tym samym lokalu zatrzymywał się Franz Stangl, były komendant obozu zagłady w Treblince.

Najbardziej niesławny ze zbiegów miał zostać zabity przez Sowietów w maju 1946 roku, po orzeczeniu winy przez Sąd Ludowy w Wiedniu. Oskarżonym, którego gazety nazywały „rzeźnikiem Żydów z Wiednia”, był Anton Brunner, dawny funkcjonariusz gestapo. Miał wysłać na śmierć czterdzieści dziewięć tysięcy Żydów. Świadkowie opowiadali o tym, jak Brunner maltretował, poniżał i fizycznie znęcał się nad żydowskimi więźniami w Wiedniu.

Oskarżony okazał się w istocie winny stawianych mu zarzutów, przynajmniej częściowo. Jako były pracownik Zentralstelle für jüdische Auswanderung, czyli Centralnej Agencji do spraw Imigracji Żydów Adolfa Eichmanna, stanowił jeden z trybów ludobójczej machiny. Podczas procesu Anton Brunner twierdził, że był jedynie płotką. Utrzymywał, że winę ponosi tak naprawdę jego pracownik Alois Brunner, prawa ręka Eichmanna. Niektórzy świadkowie potwierdzili istnienie jeszcze gorszego zbrodniarza o takim samym nazwisku. W gestapo byli znani jako Brunner I i Brunner II.

Sędziowie nie uwierzyli oskarżonemu. Uznali, że mają w rękach winowajcę. Anton Brunner został stracony 24 maja 1946 roku, dając Aloisowi szansę na przeżycie. Przez lata podobieństwo imion i nazwisk Antona i Aloisa Brunnerów myliło sądy i policje w Austrii i innych krajach. Jeszcze w 1961 roku niektórzy analitycy CIA uważali, że Aloisa Brunnera już dawno...