Mózg Szekspira

autor zdjęcia: National Portrait Gallery Wikimedia

źródło: Rzeczpospolita

WIlliam Szekspir (1564–1614), poeta i niezmiennie najczęściej wystawiany na całym świecie dramatopisarz

źródło: Rzeczpospolita

Szekspir i psychologia Przeł. Dorota Przygucka, PWN, 2025

„Szekspir i psychologia” Philipa G. Zimbardo i Roberta L. Johnsona to ostatnia książka zmarłego w 2024 roku znanego psychologa.

Wydana właśnie książka z podtytułem „Co o naturze ludzkiej mówią nam wielkie dzieła Szekspira?” analizuje elżbietańskiego pisarza oraz wytwory jego wyobraźni niemal z perspektywy kozetki w gabinecie psychoterapeuty.

Na początku kilka zdań o samym pacjencie. W elżbietańskim świecie teatralnym był człowiekiem nietypowym. Gdy wielu jego kolegów po piórze i ze sceny wpadało w furię, zadawało śmiertelne ciosy lub padało ich ofiarą – William słynął jako „bardzo dobry towarzysz, o bystrym i przyjemnym, gładkim dowcipie”. (…) „Miał doskonałą fantazję, odważne pojęcia i delikatne wyrażenia, w których płynął z taką łatwością, że czasami trzeba było go powstrzymywać”.

Często nie był w stanie powstrzymać śmiechu i za jego naturalną przestrzeń uważa się komedie. Pisanie tragedii uznano za umiejętność zdobytą. Kolejną cechą Szekspira, podkreślaną przez wielu jego przyjaciół, była uczciwość, na co dowodem jest pełniona przez niego funkcja szefa finansowego trupy aktorskiej.

Falstaff i inni

Autorzy nie kryją, że rozważania...