Warszawa – Kijów. Bardzo kosztowna niepolityka

autor zdjęcia: Thomas Peter/ REUTERS

źródło: Rzeczpospolita

Przed spotkaniem prezydentów Andrzeja Dudy i Wołodymyra Zełenskiego w Kijowie, 28 czerwca 2025 r.

Działania naszego państwa wobec Ukrainy stają się zakładnikiem polaryzacji wewnętrznej i spirali nakręcających się antyukraińskich emocji. Wśród ugrupowań politycznych maleje chęć angażowania się we wspieranie sąsiada, co szkodzi bezpieczeństwu i prestiżowi państwa oraz, paradoksalnie, utrudnia spełnienie oczekiwań istotnej części ich własnego elektoratu.

Chwilę po północy rozległo się wycie syren. Jak zwykle – pomyślałem. Alarmy przeciwlotnicze w ukraińskiej stolicy są wszak codziennością, zwłaszcza nocą, gdy na obrzeża Kijowa dociera kilka puszczanych przez Rosjan dronów. Tej nocy – z 16 na 17 czerwca – alarm zwiastował jednak coś poważniejszego. Rosja wypuściła rekordową liczbę kilkuset dronów, z których wiele zdołało dolecieć do Kijowa. Przez otwarte okno słyszałem ich brzęczenie cały czas, podobnie jak salwy z karabinów mobilnych jednostek obrony przeciwlotniczej usiłujących je unieszkodliwić. Po dwóch czy trzech godzinach pojawiły się do tego informacje o wypuszczeniu przez Rosję „rakiet”, czyli pocisków manewrujących, i „balistyki”, czyli pocisków balistycznych, które można zestrzelić jedynie systemami Patriot.

Rozległy się odgłosy potężnych wybuchów, a wraz z nimi ujadanie przestraszonych psów.

Nocny ostrzał zakończył się nad ranem, po kilku godzinach. Okazało się wtedy, że Rosjanie trafili w blok mieszkalny – zginęło 29 osób, 134 zaś zostały ranne.

Podobne ostrzały są coraz częstsze. 23 czerwca zginęło sześć osób, a prawie 20 zostało rannych. W maju zaś jeden z ostrzałów trwał trzy dni z rzędu, a gdy się zakończył, widziałem, że niektórzy mieszkańcy Kijowa, w tym pracujący na bardzo odpowiedzialnych stanowiskach, chodzą niczym zombie i nie są w stanie...