Spisane opowieści chińskich bajarzy

autor zdjęcia: Muzeum Narodowe

źródło: Rzeczpospolita

„Dzieje Trzech Królestw” to jeden z najpopularniejszych utworów z czasów dynastii Ming. Na zdjęciu chińska grafika z początku XX wieku ilustrująca powieść ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie

Panowanie dynastii Ming to czas intensywnej urbanizacji: miasta się rozrastały i powstała nowa klasa na wpół wykształconych obywateli, obejmująca na przykład kupców, którzy potrzebowali znajomości pisma do prowadzenia interesów. Tacy odbiorcy stali się ważnym rynkiem dla wydawców. Dzięki drzeworytom odbijanym na tanim papierze możliwe stało się masowe wydawanie książek.

Przed odkryciem archiwum z Dunhuangu główne źródło wiedzy o popularnych podaniach epoki cesarstwa stanowiły powieści z epoki Ming (1368–1644). Ich wersje były już w pełni rozwinięte, szerzyli je bajarze występujący w różnych okolicznościach, na przykład w herbaciarniach czy podczas świątecznych uroczystości. Historie te prezentowano także na scenie, lecz po przedstawieniach nie zachowały się żadne teksty, ponieważ wędrowne trupy aktorskie rzadko spisywały swoje sztuki. Mimo to ich występy wywarły ogromny wpływ na ludową wyobraźnię i przyczyniły się do utrwalenia wielu postaci znanych później z mingowskich powieści.

Panowanie dynastii Ming to czas intensywnej urbanizacji: miasta się rozrastały i powstała nowa klasa na wpół wykształconych obywateli, obejmująca na przykład kupców, którzy potrzebowali znajomości pisma do prowadzenia interesów. Nie byli to jednak przedstawiciele nielicznej klasy wyższej, której synowie, szkoleni do cesarskich egzaminów, musieli znać klasyczne dzieła na wyrywki. Mowa raczej o niższym ziemiaństwie, które, choć gorzej wykształcone, potrafiło czytać i ceniło język pisany. Tacy odbiorcy stali się ważnym rynkiem zbytu dla wydawców epoki Ming. Dzięki drzeworytom odbijanym na tanim papierze możliwe stało się masowe wydawanie książek. Publikowano liczne powieści, w tym historyczne. Jedną z najważniejszych jest „Xiyou Ji”...