Dylematy Stolicy Piotrowej

autor zdjęcia: Alessia Pierdomenico/Bloomberg

źródło: Rzeczpospolita

Nie bez przyczyny w końcu tak często podkreślano powrót Leona XIV do tradycyjnych papieskich szat, czego przykład można było zobaczyć już w dniu jego wyboru, kiedy na balkonie bazyliki św. Piotra stanął ubrany w tradycyjną papieską stułę i paliusz

Jeśli papież mówi o migrantach czy ubogich, jest „lewicowy”, jeśli broni życia nienarodzonych, jest „prawicowy”. Leon XIV nie dostał od świata luksusu neutralności.

Bycie papieżem to jedno z najtrudniejszych zadań na świecie, ponieważ jest to przede wszystkim sztuka balansowania i stania prosto w tym samym czasie. Z jednej strony to w końcu urząd zakorzeniony w historii, tradycji i sacrum, którego rdzeniem jest Ewangelia, modlitwa i sakramenty.

Z drugiej strony to rzeczywistość geopolityczna, gdzie Stolica Apostolska od wieków pełni rolę unikalnego, „miękkiego” mocarstwa, dysponującego ogromnym wpływem moralnym, ale nie militarnym, w najróżniejszych i najdalszych zakątkach globu. Zwłaszcza teraz, kiedy papieżem jest wychowany na latynoskich peryferiach Amerykanin.

Polityczna natura świata

To napięcie nie jest jednak niczym nowym, nie zostało też wymyślone w XXI wieku. Święty Leon I czy Grzegorz VII również mierzyli się z koniecznością łączenia troski o dusze wiernych z prowadzeniem asertywnej polityki wobec władców, którzy często byli otwarcie wrodzy Kościołowi instytucjonalnemu. Wystarczy wspomnieć spór między cesarzem a papieżem w średniowieczu czy losy Soboru Watykańskiego I. A jednak współczesność stawia przed papieżem wyzwania wyjątkowe, gdyż otaczająca nas rzeczywistość sprawia, że świat nie tylko stał się globalną wioską, ale też wioską pełną kamer, mediów społecznościowych i nieustannej polaryzacji oraz mających wiele ułatwiać algorytmów, które coraz częściej wspomagają treści radykalne....