![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Łobuz w Domu Muminków
Łobuz w Domu Muminków
TOVE JANSSON
Którejś nocy późną jesienią była pełnia księżyca. W Dolinie panowała cisza i nawet najmniejszy podmuch nie marszczył morskiej gładzi. Wszyscy, którzy mieszkali albo nocowali w domu rodziny Muminków, uznali, że nadeszła pora, żeby się położyć, lecz mimo to nikt nie zgasił lampy. Czuli bowiem bardzo wyraźnie,że ta noc jest inna niż zwykle
Niewątpliwie coś tajemniczego wisiało w powietrzu. Około północy, przez nikogo nie zauważony, wszedł cichcem schodami na werandę i wemknął się do domu mały, czarny cień. Nie było w tym, rzecz jasna, nic dziwnego, bo każdy tu wchodził i wychodził kiedy chciał, o każdej porze, jako że dom rodziny Muminków zawsze stał otworem. Ale ten nocny gość nie był taki jak inni.
Mała Mi zwinęła się w kłębuszek pod kocem w stolarni. Miała zwyczaj spać co noc gdzie indziej, żeby się czuć niezależna, i tym razem wybrała stolarnię, ładnie pachnącą drewnem i terpentyną. Nie mogła jednak zasnąć. Nagle w ciszy nocnej dał się słyszeć dziwny, nieprzyjemny odgłos. Mi powiedziała sama do siebie:
- Szczury. To szczury w składziku na sieci, tak przypuszczałam. Zjedzą nasze sieci i wszystko zafajdają; tak to jest, kiedy Mama Muminka uprze się, żeby im wystawić mleko....
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
