![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Utracone bogactwo narodów
Choć określenie "trwały wzrost" jest powszechnie używane, komentatorzy ekonomiczni nie wyjaśniają zazwyczaj, jak można ocenić, czy wzrost gospodarczy w jakimś kraju ma rzeczywiście cechy trwałości.
Według definicji zawartej w słynnym "Raporcie Brundtland"* z 1987 roku, trwały, zrównoważony wzrost to rozwój umożliwiający zaspokojenie bieżących potrzeb bez narażania na szwank możliwości zaspokajania potrzeb przez przyszłe pokolenia. Oznacza to, że każde pokolenie (oczywiście przy uwzględnieniu jego liczebności) powinno przekazać w spadku następnemu co najmniej taką samą bazę produkcyjną, jaką odziedziczyło po poprzedniej generacji. Jak jednak ocenić, czy zostawia ją ono po sobie w odpowiednich rozmiarach?
Ekonomiści dowodzą, że poprawnym sposobem pomiaru jej wielkości jest bogactwo narodu, które obejmuje nie tylko majątek trwały (budynki, maszyny, drogi), ale i "kapitał ludzki" (wiedza, umiejętności, stan zdrowia), "kapitał...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
