![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Niebezpieczny Piotruś Pan
Dwa lata to początek końca, a gdy skończymy dwanaście, nic już nie jest takie jak przedtem. Ale przypadek Piotrusia Pana jest szczególny: ma sto lat, jednocześnie zaś na pewno nie więcej niż dwanaście, bo nigdy nie przekracza tej dziwnej granicy wieku dzielącej życie na dwie nierówne części. Cechy zewnętrzne: niski wzrost, strój z liści posklejanych żywicą, komplet mlecznych zębów, umiejętność latania. Profil osobowościowy: niedojrzałość emocjonalna, egocentryzm, upodobanie do zabawy, kiepska pamięć. Gdyby trafił do gabinetu psychologa, ten wytłumaczyłby jego cechy przeżyciami z dzieciństwa: niemożliwością sprostania wygórowanym ambicjom rodziców. Bo Piotruś był normalnym dzieckiem (umiejętność latania jest przecież u dzieci rzeczą zupełnie normalną), dopóki, usłyszawszy dyskusję dorosłych na temat własnej przyszłości, nie uciekł z domu. Gdy zdecydował się przylecieć z powrotem, okazało się, że okno jego pokoju jest zamknięte, a...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
