![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Wiersze
To innym będzie dane, Co nam stracić pisane. Inni potrafią znaleźć, Co wyszło nam na spotkanie, Byśmy znaleźli lub minęli, Jak tego chciało przeznaczenie.
Lecz to, czego im brakuje, To Magia, która przywołuje Dal i robi z niej historię. Dlatego też swą glorię Biorą jedynie z aureoli, Co świeci blaskiem pożyczonym.
InfantBóg chce, człek marzy, a dzieło się rodzi. Chciał Bóg, by ziemia jedną była cała, By morze łączyło, nie dzieliło wody. Namaścił Cię, poszedłeś piany morskie odsłaniać.
Biała linia wiodła od wyspy do kontynentu, Coraz jaśniejsza biegnąc tam, gdzie światła kraniec, Aż cała i okrągła z błękitnych odmętów Wyłoniła się ziemia, niespodzianie.
Portugalczyka stworzył, kto namaścił Ciebie. W Tobie dał nam znak morza i znak dał nas samych. Spełniło się Morze, rozpadło Imperium - Panie, czas na spełnienie się Portugalii!
Fernando Pessoa, przełożyli Agostinho da Silva i Henryk Siewierski Czytaj także- Co to znaczy być Portugalczykiem
