![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Uroki cichej włoskiej prowincji
27 października 2006 | Moje Podróże | EK
W Lucignano zrozumieliśmy, że jesteśmy trochę intruzami, bo nie chodzi o imprezę dla turystów, ale o zabawę dla mieszkańców Uroki cichej włoskiej prowincji Można zwiedzać Toskanię, przemieszczając się z miejsca na miejsce w tłumie turystów. Przez dwa dni podziwiamy wtedy Florencję, zaliczamy Pizę, Sienę, przejeżdżamy przez Chianti, można jeszcze zahaczyć o San Gimignano (jeśli zdołamy się przepchnąć przez wycieczki Japończyków i Amerykanów). Ale można też do Toskanii pojechać, by odpocząć, zwolnić tempo życia, na chwilę zmienić przyzwyczajenia. Arcydzieła średniowiecznego i renesansowego malarstwa znajdziemy nie tylko w Galerii Uffizi we Florencji. Wspaniały ołtarz Luki Signorellego odkryjemy w maleńkim kościółku San Nicolo na końcu Cortony, a jak jeszcze poprosimy kościelnego, to nam pokaże jego rewers, też malowany przez Signorellego. A delikatne rzeźby z terakoty Andrei della Robia znajdziemy i w klasztorze Monte Olivetto Maggiore, i w katedrze w Motepulciano. Ciche warowne Serre
278969Serre di Rapolano jest jednym z miasteczek zagubionych wśród wzgórz regionu Crete. Jednym z tych, które figurują tylko na bardzo dokładnych mapach. Turyści tu nie zaglądają - nie ma sensu tracić czasu na miejscowość, o której nie ma słowa w przewodniku.
My przyjeżdżamy właśnie w te okolice, do posiadłości położonej na zboczu wzgórz koło Serre. Droga ze wsi do naszego...
Dostęp do treści Archiwum.rp.pl jest płatny.
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
