![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Dwudziestu niewinnie straconych
Dwudziestu niewinnie straconych
Między styczniem 1952 r. i majem 1953 r. stracono dwudziestu wyższych o ficerów Wojska Polskiego. Zostali skazani na śmierć, ponieważ sąd uznał ich winnymi spisku przeciw władzy ludowej oraz szpiegostwa. W śledztwie z muszono niemal wszystkich, by potwierdzili zarzuty o skarżenia. Opinia publiczna nie dowiedziała się wówczas a ni o procesie, ani o wykonaniu wyroków śmierci. "Victis honos" Jerzego Poksińskiego -- zbiór biografii i dokumentów dotyczących rozstrzelanych o ficerów -- u kazuje koszmar stalinowskich metod działania.
Dwa lata temu Poksiński o publikował książkę "TUN" o represjach wobec oficerów Wojska Polskiego w latach 1949--1956 i sprawie rzekomego spisku w armii. W zamierzeniu autora jej częścią miały być obszerne biogramy straconych o ficerów. Ukazały się dopiero teraz jako odrębna pozycja.
Victis honos znaczy: cześć zwyciężonym. Tytuł jest tyleż piękny, co mylący. Oficerowie, którzy stali się ofiarami terroru, nie walczyli przecież z systemem komunistycznym. To w śledztwie zmuszono ich do złożenia fałszywych zeznań, z których wynikało, że chcieli o balić ustrój. Siedemnastu spośród dwudziestu o ficerów wróciło po wojnie do kraju z oflagów lub z Anglii. Powrót był już pewną deklaracją pogodzenia się z istniejącą...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
