Dwie demonstracje przeciwników socjalizmu

autor zdjęcia: Cezary Langda

źródło: PAP

Oficjalna demonstracja rusza 1 maja z pl. Grzybowskiego.

autor zdjęcia: Jakub Ostałowski

źródło: Fotorzepa

Prawdziwy protest warszawiaków 3 maja na pl. Zamkowym. Tych nikt nie zmuszał do przyjścia

autor zdjęcia: Jakub Ostałowski

źródło: Fotorzepa

3 maja. ZOMO pacyfikuje ul. Kopernika

autor zdjęcia: Jakub Ostałowski

źródło: Fotorzepa

Kłęby gazu łzawiącego na Krakowskim Przedmieściu

Mija właśnie 30 lat od podwójnej demonstracji 1 i 3 maja 1982 r., gdy tysiące warszawiaków dało wyraz niezadowoleniu ze stanu wojennego i likwidacji „Solidarności”

Będę pamiętać te dni z dwóch powodów – po pierwsze słyszałem trzask broni repetowanej przeciw demonstrantom, po drugie widziałem scenę, jakiej nie wyreżyserowałby żaden twórca.

W Warszawie spodziewano się zamieszek, ponieważ sytuacja nabrzmiewała od 13 grudnia roku poprzedniego. Frustrację pogłębiały straszliwy kryzys ekonomiczny, inflacja i zawieszenie swobód obywatelskich.

„W ulotkach i propagandzie szeptanej nawoływano do wyjścia na ulice i organizowania zbiorowych pochodów (...) o wcześniejszym przygotowaniu tej akcji świadczy również (...) z góry przygotowana oprawa propagandowa w postaci transparentów i ulotek" – podawała „Informacja Dzienna" Ministerstwa Spraw Wewnętrznych nr 122/244.

A to po prostu ludzie mieli dość.

Tradycja robotniczego święta

Władza zdawała sobie sprawę z nastrojów i postanowiła spacyfikować mieszkańców, organizując wielki pierwszomajowy przemarsz przez miasto – z pl. Grzybowskiego przez Zwycięstwa (dzisiejszy pl. Piłsudskiego), potem wokół Teatru Wielkiego i na pl. Dzierżyńskiego, czyli Bankowy.

Nie ma co ukrywać, akcja udała się władzom nie najgorzej – przyszło około 160 – 170 tysięcy osób, które maszerowały przez cztery godziny. Zaczęły kwadrans po 10 rano, odśpiewały hymn...