Bez współdziałania stron nie da się prawidłowo zrealizować zobowiązania

Dłużnik może zarzucić zwłokę wierzycielowi tylko wtedy, gdy sam zaofiarował w należyty sposób świadczenie

Przepis art. 353 kodeksu cywilnego zawiera definicję pojęcia „zobowiązanie”. Według niego  polega ono na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia (czyli działania albo zaniechania), a dłużnik powinien je spełnić. Przy czym  bywają takie sytuacje, kiedy realizacja zobowiązania przez dłużnika wymaga współdziałania wierzyciela.

Owo współdziałanie zaś powinno odbywać się wówczas zgodnie z treścią tego zobowiązania, w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu, zasadom współżycia społecznego, a także istniejącym - w tym zakresie – ustalonym zwyczajom.

Nie ma powodu

Jeżeli bez uzasadnionego powodu wierzyciel, nawet w sposób dorozumiany, bądź uchyla się od przyjęcia zaofiarowanego świadczenia, bądź odmawia dokonania czynności, bez której świadczenie nie może być spełnione, bądź oświadcza dłużnikowi, że świadczenia nie przyjmie - dopuszcza się zwłoki.

Zwłoka wierzyciela wyłączona będzie zatem zawsze tam, gdzie spełnienie świadczenia przez dłużnika nie wymaga jakiegokolwiek współdziałania ze strony wierzyciela - patrz przykład 1. Wyeksponować jednak należy, iż dłużnik może zarzucić zwłokę wierzycielowi tylko wtedy, gdy sam zaofiarował w należyty sposób świadczenie (a więc zgodny z treścią zobowiązania) oraz, gdy ma ono charakter faktyczny (tj. rzeczywisty, a nie tylko słowny)....