Medal za „Solidarność”

autor zdjęcia: Jakub Ostałowski

źródło: Fotorzepa

Okres PRL to czas niełatwych wyborów, co pokazał też stan wojenny - uważa autor

źródło: archiwum prywatne

Stan wojenny zabrał Polakom wcześniejszą radość i nastawił ich bardziej konfrontacyjnie, czego skutki widoczne są do dziś. Powstało nowe pokolenie – bardziej zacietrzewione 
i fundamentalistyczne niż pokolenie je poprzedzające – pisze filozof polityczny.

Są pewne pokolenia, które bardziej niż inne zapisały się na kartach historii. Takim było pokolenie Kolumbów. Takim też jest pokolenie „Solidarności". Jego olbrzymią zasługą jest ruch, który ono stworzyło. I choć pokolenie to schodzi już ze sceny życia, do dzisiaj nie zostało nagrodzone.

Paradoks PRL

Z górą 35 lat temu byliśmy młodzi i wspaniali. W przepełnionych klasach, w atmosferze prawdziwie koleżeńskiej i na obozach harcerskich, dojrzewała przyszła „Solidarność". W Polsce miał być wtedy „realny socjalizm". Poważnie jednak do tego mało kto podchodził. Granice były otwarte dla szczęśliwych posiadaczy kont lub promes dewizowych i kto mógł, ruszał na saksy. Podróże kształcą. Pokolenie „Solidarności" poznawało pokusy gospodarki rynkowej, a żaden kryzys gospodarczy wówczas Europie nie groził. „Realny socjalizm" na tle Zachodu tracił. Nikt więc z nas (nawet ci, co byli po drugiej stronie) chyba w niego nie wierzył. Stanowił on bowiem martwą formę. W powietrzu czuć było powiew zbliżającej się rewolucji.

Mimo że każdy wiedział, co było wcześniej, w latach 1956, 1968 i 1970, i obserwował z uwagą wydarzenia 1976 roku w Radomiu, atmosfera daleka była od ponurości. Jej tło muzyczne stanowił dźwięk Czerwonych Gitar, Led Zeppelin, Pink Floyd i wielu innych wspaniałych zespołów. Poezja...