Wrażliwość ulotnego ciała

źródło: Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie

Pogodna zima w Malakoff, poliester, wełna, 1971

źródło: Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie

Studia do podróży, rysunek, 1967

źródło: Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie

Bez tytułu, tusz na papierze, 1960

źródło: Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie

Głowa Piotra, poliester, 1972

źródło: Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie

Maria Magdalena, brąz, 1957/1958

sztuka | 40 lat po śmierci Alina Szapocznikow wciąż pozostaje artystką intrygującą. Świadczy o tym wystawa w Sopocie.

Jej krótkie, trwające zaledwie 47 lat życie od dzieciństwa naznaczone było śmiercią i tragedią. Może dlatego tak bardzo je ceniła. W historii sztuki zapisała się jako artystka zmysłowa, zafascynowana ciałem i erotyką. Była przy tym niezwykłą i piękną kobietą.

Każda wystawa jej prac jest wydarzeniem, bo przypomina o artystce otoczonej tragiczną legendą. Odcisnęła się na niej gehenna getta, obozów koncentracyjnych, a potem choroba nowotworowa.

Agata Jakubowska w monografii poświęconej Szapocznikow nazwała ją cudzoziemką. Wiele w tym racji. Nie tylko dlatego, że losy artystki rozpięte były między Czechami, gdzie studiowała, Francją, gdzie przez lata mieszkała i tworzyła, a Polską. Do tego dochodzi obcość kobiety rzeźbiarki i Żydówki.

Wzmożone zainteresowanie dorobkiem Aliny Szapocznikow wybuchło w Polsce z końcem lat 90., po retrospektywnej wystawie w warszawskiej Zachęcie. Za granicą jej twórczość odkryto i doceniono dopiero ostatnio. Przyczyniła się do tego wystawa w nowojorskim...