Rzeka dzieciństwa, rzeka krwi

autor zdjęcia: Alina Gajdamowicz

źródło: Agencja Gazeta

źródło: Archiwum Bogdana Loebla

Portret artysty z czasów młodości: głodne i chlodne życie w latach 50.

autor zdjęcia: Janusz Uklejewsi

źródło: PAP

Zespół Breakout, trzeci od lewej Tadeusz Nalepa

Dzieciństwo ciąży na całym życiu. Elektryczność zobaczyłem dopiero pod koniec wojny, ale książki były w moim domu zawsze.

Byłem przekonany, że rzeka dzieciństwa to był San albo Wisłok.

Bogdan Loebl, pisarz, autor tekstów piosenek i bluesów: Nie, ja jestem z Kresów. To była Łomnica.

Myślałem że pan jest z Rzeszowszczyzny, przez którą przepływają San i Wisłok. To pewnie przez pana współpracę z Tadeuszem Nalepą. Jeszcze niedawno wydawało mi się, że pan tam wciąż mieszka.

Ja się tam znalazłem przypadkowo. Na trzecim roku filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim wziąłem urlop dziekański i wyjechałem z Niepołomic. Jako tak zwany młody poeta wędrowałem przez sześć lat, żyjąc ze spotkań autorskich, honorariów, stypendiów. To było życie często głodne i chłodne. W okresie wrocławskim zostałem członkiem Związku Literatów Polskich. Wówczas legitymacja ZLP to było tak, jak dzisiaj doktorat.

Raczej profesura, dzisiaj bezrobotny z doktoratem z nauk humanistycznych to wcale częsty obrazek.

To niech będzie habilitacja. A dlaczego o tym mówię? Kiedy zostawiłem studia, mieszkałem trochę w Zielonej Górze, trochę w Opolu, dwa lata we Wrocławiu, a w końcu wróciłem do Krakowa, w którym jeszcze w czasie studiów rozpoczęła się moja literacka przygoda. Najpierw jako członka...