Brukselski dylemat premiera

autor zdjęcia: John Thys

źródło: AFP

Herman Van Rumpuy (z lewej) nie był wielką osobowością polityczną Unii Europejskiej. Czy Donald Tusk wejdzie w jego buty?

Donald Tusk jest „hamulcowym" w procesie reformowania Polski. Otoczył go kult jednostki, 
a on sam mu uległ 
– pisze redaktor naczelny „Rzeczpospolitej".

Mam świadomość, że moment jest trudny i dla wszystkich tych, którzy nie życzą sobie Jarosława Kaczyńskiego u władzy, perspektywa objęcia przez Donalda Tuska stanowiska w Brukseli wydaje się czarnym koszmarem i początkiem końca koalicji. Zwłaszcza teraz, kiedy po kolejnej odsłonie procesu zjednoczeniowego pod sztandarem PiS doszło do połączenia sił Kaczyńskiego, Gowina i Ziobry.

Ale mimo to, a może nawet wskutek tych właśnie okoliczności, liderzy Platformy – a przede wszystkim sam Donald Tusk – winni zrobić sobie europejski rachunek sumienia i na poważnie zważyć wszystkie argumenty za i przeciw. Bo – paradoksalnie – jednoczenie się polskiej prawicy nie jest najważniejszym z procesów, jakie dzieją się w sferze polskiej polityki ani tym bardziej w Europie, a wejście Tuska w buty Van Rompuya może zarówno naszej, jak i europejskiej polityce dać zupełnie nowy impet.

Tusk i Putin

Trudno mi oceniać, jakie są osobiste relacje obu polityków, ale dotąd dla kremlowskiego jedynowładcy Donald Tusk był ledwie liderem rządu niewielkiego i skażonego antyrosyjskim kompleksem narodu znad Wisły. Mówiąc krótko: Putin z Tuskiem w ogóle się nie liczył, czego najlepszym dowodem jest sprawa wraku polskiego Tu-154M zalegającego na składowisku złomu pod Smoleńskiem.

Polski rząd był w najlepszym wypadku wobec Rosji petentem, ale i to rzadko, bo najczęściej...