Namalować front

Dzieła i doświadczenia Maxa Beckmanna i Otto Dixa pozwalają ułożyć opowieść o Niemczech pierwszych dekad XX wieku, w których doświadczenie lat 1914–1918 stanowi punkt centralny.

Dopiero teraz – w monachijskiej Kunsthalle der Hypo-Kulturstiftung – postanowiono zestawić ich twórczość.

Zastanawia zbieżność ich losów. Wchodzili w dorosłość w czasach wielkich przełomów w sztuce. Picasso maluje „Panny z Awinionu", futuryści ogłaszają swój głośny manifest, w Niemczech triumfuje ekspresjonizm. Obaj podziwiają Cézanne'a i van Gogha, ale też malarstwo późnego średniowiecza i wczesnego renesansu. Poszukują własnej drogi. I wtedy wybucha wojna.

Beckmann w 1914 roku kończy 30 lat. Zostaje sanitariuszem. Trafia na front wschodni, a następnie do Flandrii. W 1915 roku przechodzi załamanie nerwowe, zostaje przeniesiony do Cesarskiego Instytutu Higieny w Strasburgu. Młodszy o siedem lat Dix na ochotnika zgłasza się do służby wojskowej. Trafia do drezdeńskiego pułku artylerii polowej. Jesienią 1915 roku zostaje wysłany na front zachodni. Bierze udział w bitwie nad Sommą. Zostaje odznaczony Krzyżem Żelaznym. Pozostaje w armii do końca wojny.

Na front trafiło wielu artystów, często z własnej woli. Po wszystkich stronach...