Lenin z irokezem

źródło: Z archiwum domowego Roberta Szczurka

Zatrzymanie Roberta Szczurka: na szczęście zomowcy nie wiedzieli, że kilka lat wcześniej zaczynał od butelek z benzyną

źródło: materiały wydawnictwa

Leninopad po krakowsku

źródło: Fotonova

Czerwiec 1989 r.: manifestanci – jak zwykle w Krakowie – u stóp wieszcza. Fot. Andrzej Stawiarski

źródło: Plus Minus

Mirosław Lewandowski, Maciej Gawlikowski „No Future! Historia krakowskiej FMW” Stowarzyszenie Federacji Młodzieży Walczącej, Dom Wydawniczy Rafael, Kraków 2014

Federacja Młodzieży Walczącej odtwarzała wzorce dobrze znane pokoleniom konspirujących Polaków: miała swoje struktury podziemne 
i uczestniczyła 
w ulicznych zadymach.

Czasem wypowiadali nazwy organizacji, w których walczyli o Polskę, ponoć inną niż okrągłostołowa. Między innymi dzięki nim dowiedziałem się, że historia, jaką znamy, to opcja jedna z wielu, realna dlatego, że bezpowrotnie przepadły inne możliwości. A za ocenę dziejów, istniejącego stanu rzeczy, za słuszność kierunków zmian odpowiada stosunkowa nieliczna grupa demiurgów transformacji. Zakrzyczani i przemilczani nie mają racji. Wyglądało na to, że także historie opowiadane przez o dekadę starszych nadają się tylko na rzewne i niezobowiązujące wspominki. Oni jednak gnali do przodu, coraz mniej skłonni do zwierzeń.

W kolejnych latach wciąż pojawiali się w zasięgu wzroku i myśli. Coraz mocniej drażniło, że szybciej niż moje pokolenie mogli przyciągnąć do siebie przykrótką kołderkę korzyści transformacji. Obawiałem się, że już zawsze będziemy pracującymi na ich rzecz podwykonawcami idei. Irytował mnie ich wolnorynkowy entuzjazm i (nierzadko) konserwatyzm, który odbierałem jako ostentacyjny. Z chłodnym zainteresowaniem patrzyłem, jak przybywa im zmarszczek, sukcesów, porażek. Byli bardziej obcy niż tamci, starsi, o których losy pytał Jacek Kaczmarski w „Naszej klasie" i których brał pod lupę Jacek Kleyff w „Dobrym wychowaniu".

Hasło rozpoznawcze

Dopiero spotkania i rozmowy z tak różnymi ludźmi, jak Maciej Gawlikowski...