Makbet w Białym Domu

źródło: Roger-Viollet/AFP

„Makbet” zilustrowany przez Füssliego: romantyzm zakochał się w Szekspirze

źródło: AFP

Ryszard III na deskach teatru w Avignon: na scenach od 400 lat

Historia Franka Underwooda pokazuje, że Szekspirowskie rozumienie polityki wciąż wraca uparcie niczym krwawe widmo Banka w „Makbecie", a gmach ideałów liberalnej demokracji rozsypał się niczym domek z kart.

Historia cynicznego kongresmena Franka Underwooda, który po trupach rywali i oponentów wspina się na szczyt Kapitolu, w krótkim czasie zyskała miliony fanów na całym świecie. Serial „House of Cards" zachwycił środowisko filmowe i obsypany został istnym deszczem nagród, począwszy od Złotych Globów, a skończywszy na statuetkach Emmy.

Przy okazji honorowania twórców filmu, krytycy pisali o nowatorskiej jakości „Domku z kart", podkreślając, że zarówno konstrukcja intrygi, jak i postaci, sposób widzenia polityki oraz mroczny, ale nie całkiem wolny od momentów komicznych, nastrój filmu sprawiają, że wyróżnia się on na tle innych, często i tak całkiem już oryginalnych, seriali telewizyjnych. Za cztery tygodnie swoją premierę będzie miał trzeci sezon kultowego amerykańskiego serialu.

Duch teatru elżbietańskiego

"House of Cards" nie wyskoczył jednak nagle z głowy Zeusa, niczym mityczna bogini Atena. Amerykański dramat polityczny reprezentuje w istocie bardzo szacowną tradycję i sięga korzeniami nie tylko swojego filmowego pierwowzoru – angielskiej miniserii telewizyjnej z początku lat 90., opowiadającej o karierze makiawelicznego polityka Partii Konserwatywnej – ale odwołuje się także lub raczej przede wszystkim, do najznamienitszego klasyka anglosaskiej dramaturgii, czyli Williama...