Pieniądz kipiący od testosteronu

źródło: Plus Minus

Kate Sheppard – wzorcowa nowozelandzka sufrażystka

źródło: Plus Minus

Eva Peron. Jak nie zaszlochać, wydając 100 pesos?

źródło: Plus Minus

Frida Kahlo, nachmurzona nawet na solidnym nominale

źródło: Plus Minus

Elisabeth Fry, kwakierka, musiała ustąpić miejsca Churchillowi

Do wąskiego klubu państw dumnych z osiągnięć kobiet należy Nowa Zelandia. Stosunkowo mało „seksistowskie" banknoty mają też Meksyk, Turcja, Syria, Filipiny i Argentyna.

Grupa ekspertów, która w drugiej połowie lat 90. XX wieku opracowała regulamin konkursu na projekt graficzny banknotów euro, dała uczestnikom do wyboru dwa motywy przewodnie: „epoki i style Europy" oraz „obiekty abstrakcyjne". Od pozostałych 16 tematów, które były brane pod uwagę, te różniły się tym, że nie pozostawiały wiele miejsca na „uprzedzenia narodowe" oraz naruszanie „równowagi płci".

Wizerunki zasłużonych postaci, zdobiące większość banknotów świata, tych warunków oczywiście nie spełniają.

Ostatecznie zwyciężył projekt Roberta Kaliny, którego neutralność musiała przebić nawet oczekiwania organizatorów. Austriak na awersie banknotów umieścił elementy architektury charakterystyczne dla różnych stylów, na rewersie zaś mosty z różnych epok. Oczywiście mosty fikcyjne, bo te faktycznie istniejące też mogłyby Europejczyków dzielić, zamiast łączyć. Prawdziwe mosty donikąd!

Euro to jednak specyficzna waluta. Europejska unia walutowa była wprawdzie zwieńczeniem kilku dekad integracji na Starym Kontynencie, ale gdy ją budowano, Europejczycy, wbrew rojeniom eurokratów, nie byli wszak jednym narodem. A skoro tak, to nie mieli jednej historii ani wspólnych bohaterów. Na to miano nie zasłużyli nawet ojcowie założyciele...